Sterfscènes kennen een lange literaire traditie in de klassieke literatuur. De dood van Dido is een van de belangrijkste gebeurtenissen in Vergilius’ Aeneis. De beschrijving van de zelfdoding van Lucretia in Livius heeft verschillende andere zelfdodingen van vrouwen geïnspireerd. In Tacitus’ Annalen heeft de dood van Tiberius een duidelijke structurele functie en bakent het het eerste deel van de tekst af.
Sterfscènes worden vaak dramatisch verteld en zijn de climax van het verhaal. Vaak worden deze passages gevonden op belangrijke punten in een tekst. Ze structureren de tekst, maar zijn ook belangrijke plekken om de betrokken personages te karakteriseren. Deze lezing geeft een overzicht van de belangrijke functies en de impact van sterfscènes in de Latijnse literatuur van Vergilius tot Tacitus.
Sanne van den Berg is onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam. Haar huidige onderzoek richt zich op de stijl van sterfscènes in Flavisch epos. In 2023 is ze gepromoveerd aan de University of St Andrews in Schotland met een proefschrift over sterfscènes in Tacitus’ Annalen.