Lezing in samenwerking met het Nederlands Klassiek Verbond

“Ik voel de behoefte om grote ideeën te produceren, en ik denk dat als ik gevraagd zou worden om een nieuwe wereld te creëren, ik gek genoeg zou zijn om het te doen.” Bij leven was de veelzijdige kunstenaar Giovanni Battista Piranesi (1720-1778) al beroemd om de ongekende verbeeldingskracht van zijn etsen. Toch zag hij zichzelf in de eerste plaats als architect en onderhield hij zichzelf met het verkopen van ‘gerestaureerde’ oudheden. Verder was hij vooral auteur: hoewel zijn etsen als individuele objecten werden verhandeld, waren ze ontworpen als volwaardige boeken waarin tekst en afbeelding een onlosmakelijk geheel vormden. Hiermee stond Piranesi in een lange traditie van historisch en archeologisch onderzoek naar het oude Rome. Deze lezing plaatst Piranesi in de geleerde tradities waaruit zijn oeuvre voortkwam. Aan de hand van enkele van zijn meest opmerkelijke etsen en boeken leren we hem kennen als archeoloog en oudheidkundige die net als de humanisten en Renaissanceschilders die hem voorgingen, archeologische opgravingen bezocht, studies over de Romeinse architectuur las, en zocht naar het ultieme medium om het antieke verleden te beschrijven en tot leven te wekken.

Richard Calis is classicus en historicus. Hij studeerde aan de Universiteit van Amsterdam en de Università Ca’ Foscari Venezia en promoveerde in 2020 aan Princeton University. Momenteel is hij verbonden aan Trinity College, Cambridge, waar hij zich verdiept in de culturele en intellectuele geschiedenis van de vroegmoderne tijd.